کتاب عمومی 
کودک و نوجوان 
لوازم تحریر 
کتاب کمک درسی 
ساندرو بوتيچلي
حدود 1445 تا 1510 § ايتاليايي
ساندرو بوتّيچلّي يك نقاش فلورانسي و از بزرگ‌ترين هنرمندان رنسانس اوليه‌ي ايتاليا بود. شهرت وي با وجود حمايت خاندان مديچي رو به افول گذاشت و تنها در قرن نوزدهم بود كه مجدداً مورد توجه قرار گرفت.
بوتیچلی اهل فلورانس بود و در یکی از درخشان‌ترین دوران‌های تاریخ این شهر فعالیت می‌کرد. او با نام الساندرو فیلیپپی به دنیا آمد. ساندرو مخفف الساندرو و بوتیچلی [بشکه‌ی کوچک] در اصل نام مستعار برادر بزرگ‌تر او بود- که نشان می‌دهد وی اندکی چاق بوده است. ساندرو نیز از سال ۱۴۷۰ از این نام مستعار استفاده کرد و بعدها آن را به عنوان نام خانوادگی‌اش برگزید.
پدر بوتیچلی با نام ماریانو، یک دباغ بود و در ناحیه‌ی اونیسانتی [همه‌ی قدیسان] شهر کار می‌کرد- یک منطقه‌ی کارگرنشین که عمدتاً دباغان و نساجان در آن سکونت داشتند. ساندرو تقریباً کل زندگی خود را در آن جا ماند و سرانجام در کلیسای این منطقه به خاک سپرده شد.
آموزش و استقلال
جور جو وازاری در «زندگی هنرمندان» ادعا می‌کند که بوتیچلی در ابتدا نزد یک زرگر کارآموزی می‌کرد اما این ادعا قابل اثبات نیست. او در دهه‌ی ۱۴۶۰ هنرآموزی خود را در کارگاه فرا فیلیپو لیپی (حدود ۱۴۰۶ تا ۱۴۶۹) آغاز کرده بود که زندگی عجیبی داشت. لیپی در سنین پایین یتیم شده بود؛ بنابراین در یک صومعه پرورش یافت و در سن ۱۶ سالگی (به عنوان کشیش) سوگند وفاداری خورد. پس از آن حرفه‌ی نقاشی را در پیش گرفت و برقراری رابطه‌ای جنجالی با یک راهیه باعث رسوایی و بدنامی‌اش شد. این زوج دو فرزند داشتند که یکی از آنها با نام فیلیپو بعدها به مهم‌ترین شاگرد بوتیچلی تبدیل شد. لیپی صرف‌نظر از حاشیه‌ها، استاد خوبی به شمار می‌رفت. سبک او خطی و تزیینی بود و از کشیدن مریم مقدس در حالتی حسرت‌بار لذت می‌برد- تمام این عوامل تأثیر قابل توجهی بر بوتیچلی جوان گذاشت.
بوتیچلی احتمالاً تا حدود سال ۱۴۶۷ تحت نظر لیپی باقی ماند اما می‌دانیم که در سال ۱۴۷۰ کارگاه شخصی‌اش را به راه انداخته و نخستین سفارش مهم خود را گرفته بود. در سال ۱۴۷۲ به یک انجمن برادری از هنرمندان به نام گروه لوقای قدیس پیوست. به نظر می‌رسد که از همان ابتدا تعداد سفارش‌ها به بوتیچلی بسیار زیاد بود و شهرت وی خیلی زود به خارج از فلورانس گسترش پیدا کرد. در ژانویه سال ۱۴۷۴ به پیزا سفر کرد تا کار روی یک فرسکو برای کلیسای جامع این شهر را آغاز کند. در سال ۱۴۸۱ به چنان شهرتی دست یافته بود که پاپ او را به رم فراخواند تا در تزیین دیوارهای نمازخانه‌ی سیستین همکاری کند.
دیدگاه خود را بنویسید